Aan het einde van de negentiende eeuw was Amsterdam – inclusief haar inwoners – ontzettend smerig. Waar dagelijks een bad of douche nemen voor veel mensen tegenwoordig heel vanzelfsprekend is, was dat voor de arbeidersklasse ruim honderd jaar geleden absoluut niet het geval. Zij leefden in grootschalige sloppenwijken in krotwoningen en hoewel er na de invoering van de woningwet in 1901 wel degelijke huisvesting kwam, beschikten de meeste arbeiderswoningen niet over badkamers. De gemeente Amsterdam riep daarom volksbadhuizen in het leven, waar mannen en vrouwen gescheiden konden baden. Voor arbeidersvrouwen was er in eerste instantie veel minder ruimte, maar mettertijd veranderde dit: langzamerhand kreeg de vrouw steeds meer ruimte in de volksbadhuizen, en tegen de jaren twintig werden de mannen-en vrouwenafdelingen zelfs helemaal gelijk ingedeeld. In deze aflevering van Radio Swammerdam gaat Emerence Kapteijn in gesprek met Imke Chatrou over haar onderzoek naar de de veranderende indelingen van Amsterdamse badhuizen die parallel lopen aan sociaal-maatschappelijke ontwikkelingen rondom vrouwenemancipatie aan het begin van de twintigste eeuw.